Bezkonkurencyjna pod względem ilości spożycia herbaty w Polsce jest jej odmiana czarna. Przyzwyczajenia żywieniowe na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat znacznie ewoluowały. Popularności przybyło odmianie zielonej, białej, a nawet żółtej. Nie mniej jednak jako naród jesteśmy na czwartym miejscu w Europie pod względem spożycia herbaty czarnej. Ciekawostką jest fakt, że w związku ze wspomnianą zmianą przyzwyczajeń rynek tej odmiany w Polsce kurczy się średnio o 1-2%. Mimo wszystko zapraszając kogoś na herbatę mamy w domyśle wypicie czarnego naparu.
Czarna herbata – najciekawsze informacje
Na świecie spożywa się ogromne ilości herbaty i w 2012 roku było to 4181 tys. ton. Słynne „Five O’clock” czyli popołudniowa herbata w Wielkiej Brytanii nadal jest bardzo popularna. Zwyczaj ten jest kultywowany od pokoleń i polega na piciu napoju z mlekiem. W Polsce taki sposób przyrzadzania nazywamy po prostu bawarką.
Inne nacje jak Czesi lub Gruzini mają swój ulubiony trunek o nazwie czaj. Sposobów przygotowania naparu jest wiele, ale towarzyszy on milionom ludzi na całym świecie jako dodatek do śniadania, napój orzeźwiający – popularne ice tea czy dodatek do spotkania w gronie rodziny lub przyjaciół.
Herbata w życiu wielu ludzi odgrywa ważną rolę i jest traktowana jako coś powszechnego. Dla niektórych, to coś więcej niż napój, to często rytuał z bogatą i interesującą historią. Zapraszamy do magicznego świata w towarzystwie aromatycznego naparu.
Krótka historia herbaty
Legenda głosi, że początki złocistego trunku sięgają 2737 roku p.n.e, kiedy cesarz Shennong przypadkowo zaparzył liście herbaty. W każdej legendzie jest ziarno prawdy, ale zazwyczaj trudno zweryfikować prawdziwość histori. Faktem jest, że herbatę od dawna znali Chińczycy, ale pierwsze zapiski o niej pochodzą dopiero z X wieku p.n.e.
Około 803 roku n.e mnich Dengyo Daishi przywiózł z Chin pierwsze nasiona do Japonii. W tym okresie w krainie samurajów wykształciła się kultura związana z piciem herbaty, a właściwie cała ceremonia, która nosi nazwę ch-no-yu, co oznacza „wrzątek na herbatę”. Uważa się ją za sztukę oznaczającą umiłowanie piękna.
W Europie herbata po raz pierwszy pojawiła się w połowie XVI wieku, a „odkrywcami” byli Rosjanie. To wszystko za sprawą kontaktów dyplomatycznych z Chinami oraz podbojom Syberii w tym okresie. Nasi wschodni sąsiedzi upodobali sobie znany dzisiaj sposób parzenia określany mianem czaj.
Do Polski herbata dotarła z Francji w 1664 roku. Pierwotnie traktowano ją jako zioło lecznicze. Upowszechniła się dopiero w drugiej połowie XVIII wieku, a to dzięki dobrym stosunkom handlowym z Anglią. Na początku ze względu na wysoką ceną napar pity był tylko wśród elit, które było stać na zakup suszu.
Gdzie rośnie herbata i jak się ją produkuje?
Walory smakowe złocistego trunku są zależne od warunków, w których dojrzewają rośliny oraz od sposobu dalszej obróbki. Najwięcej plantacji znaleźć można w południowej oraz południowo-wschodniej Azji. Rośliny najlepiej rosną w klimacie łagodnym, ciepłym z regularnymi opadami. Optymalny tereny to takie, w którym występują monsuny tzn. obszary, na których występuje duże nasłonecznienie oraz obfite deszcze.
Interesujący jest fakt, że na walory smakowe oraz zapachowe wpływ ma technika zbierania herbaty. Aktualnie najbardziej powszechnym sposobem jest zbieranie ręczne, które polega na zrywaniu tylko szczytowych pączków oraz dwóch listków pod nim. Najbardziej obfite plony występują u roślin 6 i 7 letnich. Kolejną ciekawostką jest ilość zbiorów w ciągu roku. W Chinach i Japonii „żniwa” odbywają się od 3 do 5 razy w roku, ale w Indiach oraz Indonezji dzięki szybkiej regeneracji roślin zbiorów dokonuje się nawet 15 razy w ciągu roku.
Susz otrzymuje się w warunkach ściśle kontrolowanych, a sam proces przedstawia się następująco:
– zbiór,
– więdnięcie,
– przesiew,
– oksydacja,
– rolowanie,
– sortowanie,
– oczyszczenia,
– ocena jakości suszu,
– pakowanie.
Należy pamiętać, że różne odmiany czarnych herbat mogą się odmiennie zachować podczas opisanego procesu. Dlatego są one modyfikowane i dostosowywane do gatunków oraz wielkości liści. Według tego ostatniego istnieje kryterium podziału według rozmiaru liści, co w fachowej terminologii określone jest w następujący sposób: Flowery Orange Pekoe, Orange Pekoe, Pekoe czy Dust. Dodatkowo uwzględniając rejon upraw i kraj pochodzenia otrzymujemy multum kombinacji odmian, smaków i aromatów. W konsekwencji wyprodukowana herbata w Chinach może różnić się od tej produkowanej w północnych Indiach.
Parzenie herbaty
Mniej więcej od 4 tysięcy lat znany jest sposób przyrządzania naparu. Obecnie to wspomniana juz wcześniej popołudniowa herbata w Wielkiej Brytanii, ceremonia picia trunku z Japonii czy rosyjski czaj.
Najbardziej popularnym sposobem zaparzenia czarnej herbaty jest zalanie liści wrzącą wodą 100 °C. Istnieją źródła, które wskazują temperaturę 95 °C jako jedyną słuszną. Jednak najczęstszym błędem jest przygotowanie naparu w zbyt niskiej temperaturze. Sam proces parzenia powinien trwać około 2-3 minut. Jest to popularny sposób zwłaszcza w kulturze Zachodu, gdzie jedną porcję parzy się do dwóch razy. Wschodni smakosze stosują nieco większą ilość suszu, przy analogicznej temperaturze, ale znacząco skracają czas parzenia do 10-30 sekund.
Na temat metod parzenia pojawiają się filmy dokumentalne, a Internet huczy od wariancji i kombinacji. Popularne są materiały zwłaszcza o ceremonii, która ma miejsce w Japonii. Zasadne wydaje się parzenie herbaty w wysokiej temperaturze 95-100°C, uzależniając moc herbaty od własnych preferencji.
Na zdrowie!
Picie czarnej herbaty w odpowiednich ilościach ma dobre działanie oraz pozytywny wpływ na nasz organizm. Wspomaga procesy trawienne w tym zatrucia alkoholowe i pokarmowe, pobudza, obniża ciśnienie krwi, a dzięki zawartości tanin wspiera układ krwionośny.
Herbata jest dobra na wiele okazji. Przyjemnie zaczyna się z nią dzień, jak również relaksuje po pracy. Na dolegliwości zdrowotne bazą „zimowej herbaty” jest właśnie jej czarna odmiana. Na rynku jest wiele odmian oraz różnych mieszanek smakowych, co dodatkowo uatrakcyjnia spożycie napoju oraz zachęca do eksperymentowania i poszukiwania nowych doznań. Z pewnością każdy znajdzie coś dla siebie. Smacznego.
Źródło: http://drzwidoszafy.pl
