Popularne jest stwierdzenie, że „rodzice są od wychowywania dziecka, zaś dziadkowie od rozpieszczania”. Ile rzeczywiście jest w tym prawdy i na jak dalekie granice możemy sobie pozwolić w tej kwestii? Kluczowym punktem są rzecz jasna relacje na linii rodzice – dziadkowie. Zakładając wersję optymistyczną, iż wszyscy są jedną wielką kochająca się rodziną, współpraca powinna przebiegać bez zakłóceń. Dziadkowie bardzo chętnie pomagają przy opiekowania się wnukami. Jednak granica pomiędzy asystą przy wnusiu, a narzucaniem swojego zdania świeżo upieczonym rodzicom, bywa bardzo cienka. Rodzice powinni jasno i konkretnie mówić o zasadach jakie chcą wpajać dziecku już od najmłodszych lat. Jak najbardziej wskazane są babcine i dziadkowe rady. Nie jesteśmy alfą i omegą, a starsze pokolenie mimo wszystko ma większe doświadczenie życiowe i wiedzę. Szanujmy to w naszych rodzicach, którzy stali się dziadkami. Ich pomoc jest nieoceniona. Jednak chęć współpracy winna wypływać z obu stron. Przykładowo, jeżeli rodzice zabronią dziecku jeść po kolacji słodyczy, dziadkowie powinni tego ściśle przestrzegać. W tym momencie nie jest ważne to czy babcia chcąc dopieścić wnusia ma ochotę poczęstować go batonem. Nie wnikajmy już czy dawanie słodyczy jest słuszne czy nie. Istotne jest poszanowanie zasad jakie rodzice starają się wpajać dziecku.
