Wyobrażenie sobie ogromu dorzecza amazonki jest równie trudne jak pojęcie nieskończoności i wywołuje zawrót głowy. Jej dorzecze składające się z niezlicznych dopływów, zajmuje obszar równy niemal całej Australii. Amazonka jest tak głęboka, że statki transatlantyckie mogą płynąć nią aż do leżącego w połowie jej długości Iquitos w Peru. Uchodzi z niej do Oceanu Atlantyckiego 10 razy więcej wody niż Missisipi. Amazonka przecina cały kontynent południowoamerykański. Jej najdalsze dopływy rozpoczynają swój bieg w lodowcowych jeziorach położonych wysoko w peruwiańskich Andach, zaledwie 190 kilometrów od wybrzeży Oceanu Spokojnego. Spływając wartko z gór, dopływy te rzeźbią wąwozy w ich wschodnich zboczach, wymywając z podłoża glinę, która nadaje strumieniom kolor kawy z mlekiem. Mimo to, nazywa się je białymi wodami. Istnieją też dopływy zwane czarnymi wodami, zabarwione rozkładającymi się resztkami roślin bagiennych. Te, mimo ciemnego koloru, są bardzo przejrzyste. W miarę spłaszczania się terenu dopływy Amazonki płyną coraz wolniej, kierując się w stronę ogromnej, bezkresnej równiny- Niziny Amazonki.
