Czym jest w polskim prawie hipoteka łączna? Jest ona w polskim prawie dość długo, bo od roku 1946. Określone zostało wtedy, że wierzytelność może być zabezpieczona na kilku nieruchomościach „niepodzielnie”. Co to oznacza? Znaczy to, że każda nieruchomość, która jest obciążona hipoteką zabezpiecza całą wierzytelność. Informacje o niej znajdują się w księdze wieczystej i w hipotece. Hipoteka łączna polega więc na tym, że jedna wierzytelność pieniężna jest zabezpieczona hipoteką na kilku nieruchomościach. Wierzytelność ta nie jest podzielona na każdą nieruchomość, ale obciążą każdą nieruchomość w tej samej wartości. Może być wiele przedmiotów hipoteki łącznej. Może to być nieruchomość gruntowa, budynkowa, a także lokal użytkowy, pewna część nieruchomości, jeżeli udział w niej ma współwłaściciel, użytkowanie wieczyste, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, dom rodzinny w spółdzielni mieszkaniowej, wierzytelność zabezpieczona hipoteką, a także użytkowanie wieczyste. Czym zatem różni się zwykła hipoteka od hipoteki łącznej? Tym, że występuje wielość przedmiotów obciążenia. Hipoteka jak widać w przykładach może być ustanowiona na nieruchomościach, a także prawach. W przypadku hipoteki łącznej muszą występować co najmniej dwa prawa lub dwie nieruchomości. Mogą one należeć do jednej osoby, ale nie ma takiej konieczności. Mogą one należeć do kilku osób fizycznych lub prawnych, a także znajdować się w rożnych okręgach sądowych. Jak następuje na przykład przejście ze zwykłej hipoteki w łączną? Występuje to w razie podziału nieruchomości. Hipoteka łączna obowiązuje i obciąża wszystkie nieruchomości utworzone poprzez podział. Jest to na przykład szansa na wzięcie większego kredytu, bo możemy go wziąć pod większą hipotekę. Jednak jest to również ryzyko, bo wierzyciel ma silniejszą pozycję względem dłużnika – dłużnik więcej oddaje pod hipotekę, a oprócz tego jest niebezpieczeństwo nadzabezpieczenia. Trzeba zatem dobrze się zastanowić czy w naszym wypadku hipoteka łączna się opłaca.
